EDITH PIAF – NIEZAPOMNIANY GłOS

Chyba wszyscy znają La vie en rose. Piosenka ta od kilkudziesięciu lat cieszy nasze zmysły. Dziesiątego października przypada rocznica śmierci kobiety, którą wszyscy wręcz widzimy, gdy słyszymy pierwsze dźwięki tej muzyki.

Edith Piaf, bo o niej mowa, jest nie tylko artystką w pełni tego słowa znaczeniu. Stała się legendą, historią, inspiracją i muzą. Całe życie walczyła ze światem oraz samą sobą, a mimo wszystko pozostała niedościgniętym wzorem. Jej głos oraz charyzma do dziś zachwycają. Kim była? Chcielibyśmy przedstawić kilkanaście informacji, ciekawostek o kobiecie w czerni i jej utworach. Niektóre pewnie znacie, inne mogą być nowością dla Was.

Edith Giovanna Gassion – tak brzmi prawdziwe nazwisko

19 grudzień 1915 – data urodzenia

Rue de Belleville 72 – miejsce urodzenia, podobno były to schody kamienicy

Louis Gassion – ojciec, artysta cyrkowy

Annetta Maillard – śpiewaczka znana pod pseudonimem Line Mars

Babka w Normandii – miała dom publiczny, w którym dziewczynka zamieszkała na kilka lat

Wzrok – w wieku 3 lat straciła wzrok. Była niewidoma do 7 roku życia

Św Teresa z Lisieux  – to dzięki modlitwie do francuskiej świętej, Edith odzyskała wzrok

Ulica – gdy ojciec wrócił z frontu, zabrał ją do Paryża, by razem z nim występowała na ulicach

15 rok życia – rozpoczęła samodzielne życie, śpiewając na Montmartre

Córka – w roku 1933 urodziła córkę – Marcelle, która zmarła w wieku 2 lat

1935 – odkryta przez impresaria Louisa Leplée rozpoczyna występy w jego kabarecie “Le Gerny’s”

Piaf – zyskuje pseudonim “La Môme Piaf” czyli wróbelek, ze względu na swój niski wzrost (1.47m)

Raymond Asso – zakochany w Piaf, pomógł jej po śmierci Leplée

1937 – nagrała pierwszą piosenkę „Mon légionnaire”

Music Hall ABC – pierwsze występy dla coraz większej publiczności

1940 – współpraca z Michelem Emer i utwór „L’Accordéoniste

Niemcy – w czasie wojny wyruszyła w trasę, by śpiewać dla francuskich jeńców

Jean Cocteau – przyjaźń i współpraca, pisał dla niej sztuki, np.: ¬¬¬¬¬¬„Le bel Indifférent”

La vie en rose – z konieczności rozpoczęła pisanie własnych tekstów. Powstała legenda

Yves Montand – dzięki niej osiągnął sukces. Mówi się też o romansie artystów

Stany Zjednoczone – trasa wraz z zespołem Les Compagnons de la Chanson w 1947

Marlena Dietrich – poznały się w USA, przyjaźniły całe życie

Marcel Cerdan – bokser, największa miłość Edith, zmarł w katastrofie lotniczej lecąc do ukochanej

Hymne à l’amour – powstała po śmierci Marcela

Olimpia – wielokrotnie występowała w  tej słynnej sali

Wypadek samochodowy – dwa w 1952 roku

Narkotyki – uzależniła się po od morfiny po bólu, który pojawił się  po wypadkach

Kliniki – zgłaszała się niejednokrotnie na leczenie z uzależnienia

Małżeństwo – 1952 rok, jej wybrankiem został francuski piosenkarz, Jacques Pills

Je ne regrette rien – 1960  – zwana dziś muzycznym testamentem

Théophanis Lamboukas – drugi mąż Edith

A quoi ça sert l’amour – utwór dla męża, z którym śpiewała w duecie

Grasse  – miasteczko w Prowansji, spędziła tam ostatnie miesiąca życia

Śpiączka – w tym stanie była przed samą śmiercią

Rak wątroby – zabił ją w 10 października 1963

Père Lachaise – cmentarz w Paryżu, na którym została pochowana

Paryż – ukochane miejsce, bez niego jak mówiła, nie mogłaby istnie

Muzeum Edith Piaf – powstało w 1977 w Paryżu, przy Crespin du Gast nr 5

Polecamy Wam także książkę o Edith autorstwa Simone Berteaut (przyrodnia siostra, przyjaciółka, towarzyszka.)